ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും വിരഹ വേദന അറിഞ്ഞവര്‍ക്കായ് ഇതു സമര്‍പ്പിക്കട്ടെ........
സ്നേഹ നൊമ്പരങ്ങള്‍.....
നീ വരുന്ന വഴിയോര വീഥിയില്‍
നോക്കി, നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍
കൈവിട്ടകന്നൊരനുരാഗ സീമയെ
ഓര്‍ത്തോര്‍ത്തുരുകുന്നു ഞാന്‍
പുറമെ കുളിര്‍കാറ്റിന്റെ തലോടലെങ്കിലും
എന്റെയുള്ളില്‍ മീനച്ചൂടിന്റെ
കൊടും വരള്‍ച്ചയറിയുന്നു.
അങ്ങകലെയെങ്ങോ
ഞാറ്റുപാട്ടിന്റെ ഈണ്മുണ്ട്,
പാറക്കെട്ടുകളില്‍ പതഞ്ഞൊഴുകുന്ന
അരുവിയുടെ കള,കള നാദമുണ്ട്.
അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാനെനിക്കാകുന്നില്ല
ചൂണ്ട തന്‍ ചുണ്ടിലകപ്പെട്ട പരല്‍മീന്‍
കണക്കെ പിടയുകയാണെന്‍ മനം.
ശരീരത്തില്‍ നിന്നും ആത്മാവ് വേറിടും പോലെ.
പ്രക്രുതിയിലപ്പോഴും കാലചക്രം കരങ്ങുന്നുണ്ട്,
പുള്ളിവെയില്‍ മാഞ്ഞിരിക്കുന്നു,
പടിഞ്ഞാറന്‍ ചക്രവാളത്തില്‍ ചുവപ്പു-
രാശിയെ വകഞ്ഞു മൂവന്തി യാത്രയാകുന്നു,
പൌര്‍ണ്ണമി നിലാവരിച്ചിറങ്ങുന്നു........
യാമങ്ങള്‍ കൊഴിയുമ്പോളേകനാ‍യ്
ശൂന്യതയില്‍ നോക്കിനില്‍കുന്നു ഞാന്‍
എന്‍ ഓര്‍മ്മയിലാദ്യമായ്
നീ വരാതെയെന്‍ രാവുറങ്ങുന്നു.
നിന്‍ ഓര്‍മ്മതന്‍ നോവുമായ്.......
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
1 comment:
സുബിന്‍
ഇതും കൊള്ളാം.
-സുല്‍
Post a Comment